وقتش را به بطالت نمیگذراند
وقتش را به بطالت نمیگذراند، همیشه در حال انجام امورات جبهه بود.
نه اینکه حتما کارهای بزرگ انجام دهد، او یک مدیر نمونه و رزمنده خالص فاطمی بود.
هر روز لباسهایش را مرتب میکرد، ماشینش را خودش میشست و دفتر کارش را مرتب میکرد.
عادت نداشت کارهای خصوصیاش را به دیگران محول کند، در حالیکه جانشین فرمانده یک لشکر بود و چند هزار نفر از او اطاعت میکردند، با اینحال معتقد بود که هیچ برتری نسبت به کسی ندارد و فقط یک سرباز ولایی است.
در لشکر فاطمیون همه چیز متفاوت است، فرماندهان این لشکر پیشاهنگ رزمندگان حرکت میکنند، نه پشت سرشان!
رزمندهها وقتی میدیدند جانشین فرمانده لشکر خودش شخصا جعبه مهمات را به پشت گرفته و به خط میبرد، باورشان میشد که فاطمیون جنس جنگیدنش فرق دارد.
هر گلوله ای که از تفنگ فاطمیون شلیک میشود با ذکر نام یک شهید شلیک میشود و این دلیل پیروزیهای ماست.
در حالیکه دواعش به اسرا و پیکر شهدا بی حرمتی میکردند، فاتح میگفت:
ما نباید این کارها را بکنیم، اگر ما نیز مثل این اجیر شدهها با سر بریده عکس سلفی بگیریم و پا روی جنازههایشان بگذاریم چه فرقی با آنها داریم؟
آنها نوادگان یزید و شمرند و ما فرزندان و محبان امام حسین و حضرت ابوالفضل العباس! رسم مروت و جوانمردی نیست که با اسیر بدرفتاری شود!
این فاتح است! همان کسی که ملیحه را آزاد کرد و دشمن از شنیدن اسمش به خود میلرزید.
ف مثل فاتح
ف مثل فاطمیون
پایگاه رسمی اطلاع رسانی«فاتحدلها»
@Shahidfateh
- ۹۶/۰۶/۱۶