برای رضای خدا

دیدم با سر و وضع خاکی و گلی از در اومد داخل اتاق! گفتم: "فرمانده... چه خبر؟ کجا بودید که این طور خاکی و گلی شدید؟" 

لبخندی زد  و رفت نشست....میدونستم داره از گفتن موضوع خودداری میکنه. چند روزی این اتفاق تکرار شد تا اینکه یه شب که شیفت بودم، گاه و بی گاه خوابم میبرد و چرت میزدم، یک لحظه متوجه شدم سایه ای از جلوی چشمام رد شد! وسوسه شدم و سایه رو تعقیب کردم ببینم چکار میکنه، دنبالش رفتم دیدم ایشون مشغول نظافت حیاط و سرویسهای بهداشتی هستند. خجالت کشیدم و دویدم سمتش  و ازش خواستم ادامه کار رو به من بسپاره؛ گفتم: "شما فرماندهی... این  کارا وظیفه ماست که نیروی شما هستیم"

جواب داد: "کاری که واسه رضای خدا باشه جایگاه انسان رو  تغییر نمیده... من این کار رو دوست دارم که انجام میدم. چون میدونستم بچه ها  نمیذارن انجام بدم، قبل از نمازصبح و تو تاریکی انجام میدم که بچه ها نباشن."

از خودم خجالت کشیدم و سرمو پایین انداختم..

شهید مدافع حرم حجت باقری

https://telegram.me/joinchat/B0bupz1QIYYcpyMQs_Km0g

لینک عضویت در کانال خواهران مدافع حرم 

http://8pic.ir/images/vj9kfxebftaqpahz6ci2.jpg