۰۹
شهریور
به همسرش،از دلتنگیهای خودش وفرزند عزیزشان محمدطاها...
محمد طاها هفت ماه بعداز شهادت پدر گرامیشون بدنیا آمده واین دلنوشته درسال 94 نوشته شده
است.
او آمده است احسانم!وجای تو در کنار گاهواره کوچکش چقدر خالیست!
گونه های سرخش بهانه بوسه های پدرانه ات را میگیردانگشتهای کوچکش مدام در جستجوی دستای مردانه ات در تکاپوست
هر صبح پلکهای نازکش میل گشودن در هوای تماشای تو را دارداحسان!
نگاه پسرمان چقدر شبیه نگاه توست که از پنجره قاب سرک میکشد!
چشمان او مثل خودت مهربان وآشنا نگاهم میکند ومن به مهربانی این نگاه تکیه میزنم
عزیزم!
این روزهاخانه بوی بهانه های کودکانه ای را گرفته است گاه وبیگاه سراغ من و او
می آید!!!
کاش بودی احسان......کاش بودی وباهم از لبهای سرخ محمدطاهای کوچکمان شکوفه میچیدیم
کاش بودی...کاش بودی...
دلنوشته همسر شهید
@khadem_shohda
خــــادم الــشهــــدا
