شعری تقدیم به مدافعان حرم

شاید تو را هم پیکری بی‌سر بیارند

یا دست‌بسته روی دوش از در بیارند

شاید اثر از تو نماند هیچ، اما

بی‌شک که حتی دشمنان باور بیارند

این جاودان رخت سفر ارثیهٔ ماست

وقتی ندا "آیا بود یاور؟" بیارند

شاید پر از زخم و جراحت بازگردی

انگار پاره‌پرچم از لشکر بیارند 

داری تو هم در روضه‌ٔ عباس دستی

وقتی که حرف از میر آب‌آور بیارند

سینه‌زنانش را مبر حسرت برادر

دست تو را بردند بال و پر بیارند

باید ولی سالم بیایی مرد جنگی

بر دل غم و ماتم بگو کمتر بیارند

چرخ این جفا با مردم آزاده بس نیست؟

جای جوان تا چند خاکستر بیارند؟

کاری برای حفظ جان خود نکردی؟ 

باید برایت حرز پیغمبر بیارند

باشد برو... باشد برو... باشد که زینب

دیگر نبیند اصغر و اکبر بیارند

دنیای ما فهم شما را کم می‌آرد

حرفی بگو از عالمی دیگر بیارند

شاعر: خانم عصمت زارعی