بیاد شهید مجاهد دمشقی
تاابد یادم نمیره....
روزی که برای اولین بار وارد دمشق شدیم واینکه چجوری خودمون رو بشهرک زینبیه نیمه محاصره رسوندیم....
روی دیوار های حرم زینب نوشته بودند...
زینب تو را از شام.بیرون خواهیم کرد.....
میومدن دقیقا روبروی حرم زانو بزمین میزدن وتو فاصله 150.متری ارپی جی بسمت گنبد شلیک میکردن...
و باچه غروری تیربار روی در دیوار حرم میگرفتن............................
وهنوزبعداز3سال وتعمیر کامل گنبد...
رد گلوله روی در دیوار بیرونی بچشم میاید....
حرمش ودیوارهایش خود پناهگاه مدافعان حرمش بود...
معدودبومیها و افغانیها وعراقیها ولبنانیها وچند ایرانی وحاج ابوتراب.(محمودالشبیب)....
مدافعانی که پشت حرم و درسمت مخالف با دستان خالی وسلاحهای سبک ساختمان های بلند وهتلهای روبروی حرم رو که سنگرگاه تروریستها بود هدف قرار میدادند تا جرات نکنند این 100متر اخر رو طی کنند و........
وفاصله زینب با حرامیان فقط یک خیابان دوطرفه بود....
بنازکی یک چادر زنانه
شهدایی که یواشکی دفن میشدن....
چنتاایرانی گمنام در قبرستان شهدای بومی وبقیه هم که.....
انقدربی سرصدا درشهراشون ارام.میگرفتند که انگار پیرمردی متوفی شده ونه یک جوان برومند در سه هزار کیلومتر انطرفتر ودر دفاع از حرم عمه سادات....
وحلب هم......
همین پارسال پیکر سید ابراهیم که 5 روز نشد از فرودگاه پرواز بلند بشه بیاره دمشق...
تکفیریهای حلب نذاشتن......
وسردارهمدانی که مجبور شد زمینی از حلب برگرده که در اثنای راه........
و........
ونمیخاستند زینب در شام بماند
........وحالا.....دمشق امن شده وحلب ازاد.....
لبهامان خندان ولی دلهای ما همچنان گریانست...
و.......................
شهدایی که دیگر نطیری ندارند
شهدای مدافع حرم.....
آنان که با زینب در شام تاابد ماندند
@nabjahadi
