‍ ‍ شهیدی که سوریه را به ترکیه ترجیح داد...

دنیای غرب بر دل ها طبل هوس می کوبد 

و روزگار مردم پر فتنه ای که با زبان دین جویای مراد دنیا و مسند و بقا بر قدرت خویش اند و از تکه تکه شدن پیکر ها نردبان صعود می سازند.

 اگر در برابر مظالمشان کلام حق بگویی به "مسلخ گاه"هوی و هوسشان قربانی می شوی و خلاصه اینجا بازار هزار رنگ بی مهری هاست.

 و ساکنینش به جرم بی وفایی محکومند ...

آری شهدا، برای همین است 

دلمان تنگ شماست...

غریبانه

شهید ذبیح بابایی

شهیدی که بدون حضور پدر و مادرش تشییع شد

جوان ۱۸ساله ای  که با توجه به درس خوان بودنش به ناچار ،۳ سال پیش کشورش را به مقصد ایران برای کار ترک میکند.

در ایران ، در کنار (من )عمو و عموزاده هایش زندگی میکرد، اوایل به عنوان کارگر ساختمان درکنارم کار میکرد

اما بعد از کسب مهارت کم کم در کار مستقل شد.

ذبیح پسر زحمتکش و مومنی بود حقوق روزهای کارگری اش را برای پدر ومادرش میفرستاد...

در مراسم های مذهبی شرکت میکردخصوصا در عزاداری های ماه محرم وصفر...

با اینکه از ما کوچکتر بود اما درس های زیادی به ما داد. وقتی گفت میخواهد به سوریه برود،

اولش با او مخالفت کردیم من حتی به او پیشنهاد دادم به ترکیه برود که هم درس بخواند و هم بتواند کار کند

اما هرچه اصرار کردیم قبول نکرد پای تصمیمش ماند وراهیِ سوریه شد.

 وقتی خبر شهادت ذبیح را شنیدیم بسیار شوکه شدیم برای مان خیلی سخت بود...

کسی حاضر نبود خبر شهادتش را به مادرش بدهد به همین خاطر اول به پدرش درافغانستان زنگ زدیم و گفتیم که ذبیح مجروح شده اما او متوجه شد که شهید شده و...

نمی دانم که چطور خبر شهادتش را به مادرش دادند

وحالا چطور در آن طرف مرز ها عزادار پسرش مانده

اما حتما مادرِ ذبیح بااین جمله خودش را تسکین میدهد:

 که فرزندش را در راه دفاع از حرم  حضرت زینب داده است.

روحش شاد...

✍راوی : عموی شهید

گروه فرهنگی سرداران بی مرز

https://telegram.me/joinchat/D7HRmT8L2XFeVuNZ7v8YUQ