اخرین پیام شهید مدافع حرم حاج بهمن قنبری به دوست و همرزمش...

امیدوارم شرمنده دوستان شهیدمان نشویم...

حاج بهمن شما شرمنده دوستان شهیدت نشدی

دعا کن ما هم نشیم..

@shahid_ghanbary

گفت‌وگوی «جوان» با مادر شهید مدافع حرم مصطفی خادمی از شهدای لشکر فاطمیون

کارگر کارخانه دمپایی که بال شهادت یافت

برایم جالب بود که شهید خادمی با وجود چنین مشکل جسمی، چطور اذن ورود به منطقه جنگی را گرفته است. همین سؤال را از عذرا خادمی مادر شهید پرسیدم...

 صغری خیل‌فرهنگ
قبل از گفت و گو با مادر شهید خادمی، تصاویر این شهید را مرور می‌کردم که متوجه مشکلی در چشم چپ ایشان شدم. برایم جالب بود که شهید خادمی با وجود چنین مشکل جسمی، چطور اذن ورود به منطقه جنگی را گرفته است. همین سؤال را از عذرا خادمی مادر شهید پرسیدم. پاسخ این سؤال را از زبان خود شهید داد. زمانی که مسئولان اجازه حضور در جبهه را به مصطفی نمی‌دادند، به آنها گفته بود «یک چشمم نابینا است، چشم دیگرم که می‌بیند. کار خدا است اگر همین چشم  سالمم را فدای حضرت زینب(س) کنم». نهایتاً مصطفی راهی می‌شود تا نه تنها یک چشم که همه وجودش را فدای بی‌بی زینب(س) کند. او می‌رود تا به قول خود حداقل در جایی به درد اسلام بخورد. آنچه در پی می‌آید روایتی از زندگی شهید مصطفی خادمی است که در گفت و گو با مادر این شهید تقدیم حضورتان می‌کنیم. 

آقا مصطفی چطور با وجود نابینایی یک چشم توانست رزمنده مدافع حرم شود؟
چشم چپ مصطفی مادرزادی کم‌بینا و می‌توانم بگویم نابینا بود. برای همین اصلاً فکرش را هم نمی‌کردم با این شرایط بخواهد اعزام شود. مسئولان هم اجازه نمی‌دادند پسرم به جبهه برود اما مصطفی گفته بود وضعیت یک چشمم که نمی‌بیند کار خدا است. چشم دیگرم که سالم است و آن هم فدای حضرت زینب(س)‌. مسئولان باز مخالفت می‌کنند و پسرم می‌گوید: خانم من را طلبیده و شما اجازه نمی‌دهید. پس آن دنیا جواب حضرت زینب(س) را خودتان بدهید. با اصرارهای مصطفی نهایتاً اجازه می‌دهند که به جهاد برود. وقتی پسرم رفت متوجه شدیم که مدت‌هاست این تصمیم را گرفته است. من اوایلی که او رفت خیلی ناراحت بودم. مخصوصاً وقتی که خبر شهادتش را به ما دادند اما بعدها که به شهادتش فکر کردم دیدم او بهترین راه برای رسیدن به خدا انتخاب کرده بود. 

 شما چه زمانی به ایران آمدید؟ مصطفی متولد ایران بود؟
من و پدر شهید با هم پسر عمو و دخترعمو بودیم. ما 28 سال پیش به ایران مهاجرت کردیم. خوب به یاد دارم که ورود ما به ایران همزمان با رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی امام خمینی(ره) بود. من هشت  فرزند داشتم و همسرم کارگر روزمزد بود. اگر چه کار دائمی نداشت اما با همان دستان پینه بسته کارگری نان و رزق حلال به خانه می‌آورد. ما پنج‌سال در مشهد زندگی کردیم. فرزند شهیدم مصطفی اول فروردین 1372 در مشهد متولد شد. بعد از تولد مصطفی به قم نقل مکان کردیم. 

 شغل شهید چه بود؟
مصطفی فرزند آخرم بود که تا مقطع راهنمایی بیشتر درس نخواند. یعنی شرایط برای ادامه تحصیلش مهیا نبود. برای همین بعد از فراغت از تحصیل برای کار به یک کارخانه تولید دمپایی رفت. 

یک کارگر کارخانه دمپایی‌سازی، چطور عزم رفتن به جبهه مقاومت اسلامی کرد؟
پسرم از بچگی شجاع و ساده و خوش‌اخلاق بود. دست خیر هم داشت. تمام دوستان و همسایه‌ها و همکارانش از او راضی بودند و از اخلاق خوب مصطفی تعریف می‌کردند. مصطفی بسیار دلسوز و باغیرت بود. نمی‌توانست نسبت به وقایع پیرامونش بی‌تفاوت باشد. همین غیرتش هم او را برای دفاع از حرم به سوریه کشاند. پسرم اوایل شروع بحث جبهه مقاومت اسلامی آرام و سربه زیر داشت کارش را می‌کرد. موضوع تعدی تروریست‌ها به حرم اهل بیت که جدی‌تر شد، تصمیم به رفتن گرفت. موضوع رفتنش را خیلی مطرح می‌کرد اما من مخالفت می‌کردم و می‌گفتم تو هنوز کوچک هستی، اجازه بده تا مدتی از جنگ سوریه بگذرد، بعد برو. او اصرار کرد و نهایتاً هم رفت. 

قاعدتاً برای شما خیلی سخت بود که اجازه رفتن به ته‌تغاری خانه‌تان بدهید.
همیشه وقتی صحبت از جنگ در سوریه و عراق می‌شد، پسرم از شوق رفتن و دفاع از حرم بی‌بی می‌گفت. مصطفی معتقد بود ما شیعه هستیم و باید برای جهاد در راه اسلام و شریعتمان برویم. باید برویم و دفاع کنیم. اگر برای دفاع از عمه سادات نرویم نمی‌توانیم نام خودمان را شیعه علی ابن ابیطالب(ع) بگذاریم. برخی از دوستان مصطفی برای کار و زندگی به کشورهای دیگر سفر کردند اما مصطفی نمی‌توانست برود، انگیزه‌ای برای همراهی دوستانش نداشت. تنها صحبت و هدفش این بود جایی برود که به درد اسلام بخورد و پیش ائمه سر‌بلند باشد. من این حرف‌ها و صحبت‌های مصطفی را جدی نگرفتم. اصلاً فکر نمی‌کردم مصطفای من آن قدر بزرگ شده باشد که لباس رزمندگی به تن کند و چنین تصمیم سختی بگیرد. تصور می‌کردم بچه است و دارد شوخی می‌کند. یک روز گفت مادرجان من را وقتی کوچک بودم به کربلا بردی حالا باید بروم تا همه حماسه عاشورا را با تمام وجود درک کنم. من گفتم باشد، اما متوجه منظورش نشدم. به من می‌گفت مادر هیچ گاه غصه دنیا را نخور، پول و مال این دنیا به درد هیچ کس نخورده و نخواهد خورد. خودش اصلاً دلبسته مال دنیا نبود. وقتی در کارهای خانه کمکم می‌کرد و چای می‌ریخت و کنارم می‌نشست می‌گفت: مادر دلت را از من سرد کن و وابسته من نشو. می‌گفتم این چه حرف‌هایی است که می‌زنی. اولین بار 11 مرداد 1393 بود که بعد از طی دوران آموزشی راهی سوریه شد. 

بعد از اعزام با هم تماس داشتید؟
بعد از اعزامش من نگران و بی‌تاب بودم. نذر سفره صلوات کردم. مصطفی با خانه تماس گرفت و با من و خواهرهایش صحبت کرد. وقتی به من زنگ زد بیقراری و دلتنگی کردم و نتوانستم جلوی اشک‌هایم را بگیرم. اما او دلداری‌ام داد و گفت: چرا بیقراری، جای من امن است، من جای خطر ناک نمی‌روم. من آمده‌ام زیارت نگران نباش اما وقتی که با خواهرهایش صحبت می‌کرد از آنها می‌خواست از من به خاطر رفتنش حلالیت بگیرند. مصطفی در آخرین تماسش به من گفت: نگران نباش مادر من دو هفته دیگر برمی‌گردم. آری مصطفی به قولی که به من داد عمل کرد و درست سر وعده خود برگشت ولی دیگر او فقط مصطفی نبود حالا او فدایی بی‌بی زینب(س) و شهید مصطفی خادمی بود... سر وعده‌ای که کرده بود برگشت اما این بار پیکرش را برایم آوردند. مصطفی بعد از 65 روز حضور در حماه سوریه در تاریخ 10 مهر ماه 1393 شب شهادت امام محمد باقر(ع) به شهادت رسید. 

از نحوه شهادت ایشان اطلاع دارید؟
همرزمانش می‌گویند مصطفی تازه از عملیات باز‌می‌گردد که برای استراحت و غسل شهادت و نماز خود را آماده می‌کند. ناگهان خبر حمله تروریست‌ها می‌رسد و با وجود اینکه تازه از عملیات بازگشته بود و نوبت ایشان هم نبوده که برود، به جای دوستش که حال مساعدی نداشته، می‌رود. در روند اجرای عملیات یک تیر به پایش و  یکی به شکم و دیگری به سرش اصابت می‌کند. داعشی‌ها قصد داشتند تا پیکر بی‌جان و مجروحش را به اسارت ببرند که او مقاومت می‌کند و با نزدیک شدن نیروهای کمکی اسلحه او را به غنیمت می‌برند. قبل از بردن اسلحه ایشان هم سربند یا ابوالفضل را که به قنداق اسلحه‌اش بسته شده بود را باز کرده و به سمت مصطفی پرتاب می‌کنند. در این درگیری پلاک پسرم گم می‌شود. بعد از آمدن پیکرش هم مراسم خیلی خوبی به همت بسیج و سپاه برگزار شد و در نهایت در بهشت معصومه(س) قم به خاک سپرده شد. 
عکس‌العمل شما بعد از شنیدن خبر شهادت ایشان چه بود؟ 
خب وقتی خبر شهادت آخرین فرزندم را شنیدم ناراحت شدم. سخت بود. اما خب آرام آرام کنار آمدم. وقتی به شهیدم فکر کردم که فدایی حضرت زینب (س) ‌شده است، افتخار کردم و گفتم من مادر شهید مدافع حرم هستم. 

خانم خادمی شما هم از زخم زبان و طعنه و کنایه‌های برخی از افراد نصیب برده‌اید؟
بله اما فکر نمی‌کنم انگیزه مصطفای من برای رفتن برای پول بود. مگر چقدر حقوق می‌دهند. حقوق مصطفایم یک میلیون و 250 هزار تومان بود. این مبلغ به نظر خود شما ارزش دادن جان را دارد؟ نه آنها رفتند برای دل خودشان، برای روسفیدی پیش حضرت زینب(س). ما که این همه حسین حسین می‌کنیم نهایت چه می‌شود. این حرف زدن‌ها باید عملی شود. اینها راهی را انتخاب کرده‌اند که صراط منیر بود. راهی که به تعالی می‌رسید. خود حضرت زینب اینها را گلچین می‌کند که مدافع حرم شوند. شهادتش برای من و خانواده‌ام سخت و دردناک بود اما وقتی به راهی که رفته فکر می‌کنم آرام می‌شوم. 

منبع روزنامه جوان

دل نوشته ای به شهید مدافع حرم عباس دانشگر

سلام برتو...

روزی که متولد شدی

و روزی که از میان ما پرکشیدی

و روزی که با مولای غریبمان باز میگردی

شنیدم که امروز زاد روز میلاد توست

به به چه مبارک میلادی...

درآسمان چه خبراست؟

صدای هلهله ی فرشتگان به گوش میرسد...

تولد...تولد...تولدت مبارک

امروز آسمانیان به یمن میلادت جشن گرفته اند

و بی شک کادوی تولدت را از دستان مبارک عمه ی سادات به پاس پاسداری از حرمش خواهی گرفت...

عباس جان درکنار عباس بودن چه لذتی دارد

سرباز خیمه ی زینب تولدت مبارک...

رفیق شهیدم اما امروز در زمین و در روز میلاد تو،درکنار مزارت اشک هایست که برگونه های عاشقانت جاری ست و قلب هایی که درد دوری و فراغت را فریاد می زنند..

رفیق شهیدم برای تولدت یک نفر اینجاست که بی بهانه گریه می کند

ودلش برای نبودنت بهانه می گیرد

ای کاش من هم کنار مزارت بودم و سر بر سنگ مزارت حدیث عشق را نجوا و تمام بغض های فرو خورده از پرواز رفقایم را فریاد می زدم....

التماس دعا از مادر بزرگوارشهید

 دوست شهیدم تولدت مبارک

ارسالی از : یکی کاربران عزیز

@hemmat_channel

هوس برگشتن از علقمهء خان‌طومان را نداری برادر

دل نوشته 

(اولین سالگرد شهادت جواد الله کرم)

سلام فرمانده

کجایی برادر!

این روزها هروقت سر به آسمان بلند می‌کنیم، تصویر شما واسطة سلام ماست به اهل آسمان. خوب وقتی آسمان قابِ عکست شد. درست موقعش بود، در و دیوار شهر را داشت رنگ سیاهی و تزویر و دروغ پر می‌کرد که تصاویر شما رسید. دیوارهای شهرمان داشت قاب تصویر آدم‌هایی می‌شد که دیگر «دروغ»، «تزویر»، «ریا»، «نفاق» کلمات کم‌معنایی بودند در توصیف حرکات و سکنات و حرف‌هاشان. دمَت گرم؛ مثل همیشه به موقع بود.

اما برادر! با عکس‌هایتان، تصاویرشان از رنگ و لعاب افتاد؛ بگو با جولان دادنشان بین شهر و دیار که نه، بین عقاید و قلوب بچه‌هامان چه کنیم؟ بگو کی قرار است برگردی؟ برگرد که در نبودنتان عرصهء تاخت بعضی گسترده شده است؛ مثل کربلا؛ مثل عاشورا. عباس که رفت... رفت و برنگشت... رفت و کنار علقمه ماند... دور چادرها شلوغ شد... صورت بچه‌ها کبود شد... کمر زینب (سلام‌الله علیها) خم شد، معجرش سوخت، پیشانی‌اش چوبهء محمل را شناخت.

هوس برگشتن از علقمهء خان‌طومان را نداری برادر؟ این روزها بیشتر از مَشک آبت، تشنهء سایه‌ات هستیم؛ دلتنگ دلداری‌دادن‌هایت، بی‌قرار آرام‌کردن‌هایت. بگو کجایی برادر؟ هوس برگشتن از سفر که نه، خیال بازگشت از معراج را نداری؟

راستش را بخواهی حق می‌دهم به زمین خانطومان و هوای حلب و حریم بی‌بی؛ لابد خوب شناخته‌اند شما را که دل نمی‌کنند؛ رهایت نمی‌کنند. نمی‌دانم شاید... شاید شما پای‌بند معجر بی‌بی شدی، گیسو گره زدی به ضریح بی‌بی و ماندگار شدی... .

کجایی برادر؟ هرچند سربلند سفرت‌ شده‌ایم اما، می‌بینی طولانی شدن هجرت‌ات فلسفه‌بافمان کرده است؛ هوس برگشتن نداری؟ ما را به نشانه‌ای آرام نمی‌کنی؟ حق بده با معرفت که دلتنگ و بی‌قرار و پریشان نشانه‌ات باشیم. انگار آسمان را با خودت برده باشی، زمین‌گیرمان کرده‌ای...

به دور از نشانه‌ات، به یادت، با یادگارهایت، دور هم جمع می‌شویم، بیا و سری بزنی، احوالی بپرس، جمع‌مان را آسمانی کن. قرار ما امروز، در گلباران مقدم پربرکت علیّ اکبر ارباب دوعالم. بیا شاید به نگاه شما، ارباب ما را هم قربانی مقدم علیّ اکبرش خواست. چشم به راهمان که نمی‌گذاری؟

فطرس(عتیق الحسین)

کانال شهدای مدافع حرم

@mostafa_sadrzadeh

*جـــــوانے ام فدای علے اڪبـــر حُســـــــین

روزجـــــوان

احمـــد جان ماه ها از پر کشیدنت می گذارد

اما جوانان ایرانی

و دوستدارانت تو را فراموش نکردند

ما از جمله جوانانی هستیم که آرزوی شهادت را در راه اهل بیت داریم

من نیز جوانم

زنجیر دنیا به پایم بسته شده

وقتی میگویند گناه کردم و اسمش را گذاشتم جوانی 

ذره ای فکر کنند به واژه ی جوان...

جوان رشیدِ کربلا حضرت علے اڪبر (ع) نیز جوان بود او که معروف است به ارباً اربا او به ندای هَل مِن ناصراً ینصرنی پدر لبیک گفت...

الگوی ما حضرت علی اکبر است

و خوشا به حال جوانانی مثل شما که برای دفاع از حریم اهل بیت از همه ی وابستگی های دنیا دست کشیدید...

در وصیت نامه ات به جوانان و دوستانت توصیه کرده ای راه اهل بیت را ادامه دهند و به جوانان گفته ای 

دنـــیا را همه میتوانند تصاحب کنند اما آخرت را فقط با اعمال نیک میتوان ساخت🌸

آری تو گفته ای که طالب شهادت باشید در این دنیای فانی🍃

تو که همانند سایر شهدا غرق در خون بودی😔 برای این دلِ بیقرار من دعا کن...

خدایا من هم جوانم من هم آرزو دارم

اما آرزویم شــهادت در راه اهل بیت است

آرزو بر جوانان...

میخواهم بخاطر جوان ارباً اربایه اباعبدالله قسمت دهم 

کمکم کنی از جوانی ام فقط در راه دفاع از حریم  اهل بیت استفاده کنم...

شهید احــمد مَشلَب را  الگوی  خود قرار دهید...

و بارها و بارها گفته ام 

""*جـــــوانے ام فدای علے اڪبـــر حُســـــــین*""

دلنوشته یا قتیل العبـــرات

آرزویم را شهادت مینویسم

شهیداحمدمشلب

الشاب شهید افتخر اسلام

کانال رسمی شهیداحمدمَشلَب

https://telegram.me/AHMADMASHLAB1995

خودم ک هیچ کل خونوادم فدای بی بی زینب

روزت مبارک جوان 

شهیدمدافع حرم 

طلبه میلاد بدری

 بهشون گفتم:

میلادتوهنوزجوونی(20سالته)چرا میری سوریه اصلابه ماچ ربطی داره.

ی لبخندی زدوگفت خودم ک هیچ کل خونوادم فدای بی بی زینب.

برادرم اهل مادیات نبود

شهید نسیم محمدیان

برادرم اهل مادیات نبود

و همین باعث  شد به فیض شهادت برسد...

قسمتی از خطبه امام حسین علیه السلام در روز عاشورا درمقابل سپاه عمربن سعد :

بندگان خدا!

 از خدا بترسید و از دنیا برحذر باشید که اگر بنا بود دنیا برای کسی باقی بماند و یا یک فرد [برای همیشه] در دنیا بماند، پیامبران برای بقاء سزاوارتر و جلب خشنودی آنان بهتر و چنین حکمی خوش آیندتر بود.

جز آنکه خداوند دنیا را وسیله آزمایش، و مردم را برای فانی شدن آفرید.

 پس تازه هایش کهنه و نعمتهایش زائل و شادی آن مبدل به غم می شود، و خانه و منزلگهی است زودگذر و کوتاه مدت

 پس [برای آخرت ] توشه ای برگیرید که بهترین توشه تقواست.

آری شهدا با دل کندن از مادیات در مسیر تقوا قدم برداشتند...

همچون شهدا باشیم ...

گروه فرهنگے سـرداران_بے_مـرز

https://telegram.me/joinchat/D7HRmT8L2XFeVuNZ7v8YUQ

وصیت نامه شهید فیروز حمیدی زاده

سلام

حال که عنایات خاص خداوند متعال شامل حال اینجانب فیروز حمیدی زاده گردیده از همه عزیزان ملتمسانه آرزوی حلالیت می طلبم و امیدوارم قصور و کاستی های اینجانب را ببخشایند. در این مدت در مورد مادر، پدر و برادران و خواهرانم کوتاهی های ریزی داشته ام که امید است مورد حلالیت واقع گردم. در نبودم مادرم را به صبر دعوت نمایید همانگونه که حضرت زینب (س) بزرگترین و با وفادارترین بانوی اسلام در خصوص مصائب عاشورا صبر پیشه نمودند. از همسرم می خواهم فرزندانم را آنگونه که باید باعث افتخار اطرافیان و جامعه گردند تربیت نمایند و ایشان نیز کوتاهی های ابنجانب را حلال کنند. از دایی و زندایی عزیزم حلالیت می طلبم و امیدوارم قصور اینجانب را ببخشند. پدر و مادرم مصیبت دیده هستند هوایشان را داشته باشید. در خاتمه از همه عزیزان طلب بخشش دارم. یا حق- التماس دعا- فیروز حمیدی زاده

در پایان یادآور می شوم اینجانب مقلد حضرت آیت الله امام خامنه ای(مدظله) می باشم و تمایل دارم در صورتی که مقدور بوده و موجب زحمت وارثان نگردد در معصوم زاده مدفون شوم. در صورت امکان در کنار قبر برادرم شهید نریمان حمیدی زاده.

شهید فیروز حمیدی زاده در آخرین پیام تلگرامی خود که یک هفته قبل از شهادتش صورت گرفت، اینگونه بیان کرد:

باسلام خدمت دوستان و عزیزان بزرگوارم

اکنون که قرعه برای خدمت مقدس در سنگر دفاع از حرم  حضرت زینب (سلام الله علیها) برای اینجانب فراهم گردیده است، فرصت را مغتنم شمرده و به پاس همکاری ، لطف و همدلی کلیه همکاران قدیمی و دوستان عزیزی که از آشنایی با آنان به خود می بالم و همواره یاریگر اینجانب بوده اند سپاسگزاری می نمایم.

با اذعان به این حقیقت که، آنچه محقق شده، لطف پروردگار و آنچه مانده، بضاعت ناچیز این بنده بوده است، کلیه دوستان و همکاران صمیمی ام را ، به خدا می سپارم و صمیمانه درخواست دارم قصور و کاستی هایم را با دیده رحمت ، بر من ببخشایند.

در سایه عنایات امام عصر (عج)، برای همگی آرزوی توفیق و سربلندی از درگاه ایزد منان را دارم .

به امید دیدارتان

التماس دعا.

حقیر فیروز حمیدی زاده

در جوار شهدای گمنامی و برایت یادواره میگیرند

سالها برای شهدای گمنام یادواره میگرفتی و 

امسال در جوار شهدای گمنامی و برایت یادواره میگیرند.

 @khakiyeafla

وعده خدا عملی شد

یادم هست،خیلی دلت خسته بود، از همه جاو همه کس...

از نامردی های روزگار و از کارشکنی های مردم نابکار...

درکنار خاک شهدای هفت تپه گوشه ای با خدای خودت خلوت کردی و زانو به بغل گرفتی ونجوا کردی:

"مولای یا مولای انت الغفور وانا المذنب...

وگریه ات را شکستی...

حتی صدای شکسته شدن قلبت آنقدر، بلند بود که به گوش میرسید...

باد صبا ندا آورد:

"فلا یحزنک قولهم انما نعلم ما یسرون وما یعلمون"..(۷۶یس)

"سخن این مشرکان تورا محزون نکند.ما هر آنچه پنهان وآشکارگویند، همه را میدانیم"...🍂

آری معبودت گفت٬ دل شکسته خریداریم...

گفت وعده دیدار ما: سوریه حرم خانطومان

وقلبت آرام شد.

وحالا

درست یک سال گذشته از آن شب، ۱۷ اردیبهشت،ساعت ۱:۳۰ نیمه شب

سوریه, خان طومان اصابت گلوله به سر, آغوش حسین (ع), عطر چادر زینب...

وعده خدا عملی شد...

حق به حق دار رسید...

یک سال گذشت...

اردیبهشت خونین...

گوش کنید داره میاد یه صدایی از سوریه..زمزمه های آشناست ..انگار صدای شیر بچه های مازندرانیه.. خندهایی هم نوا با عرشیان میزنند..سیراب و شاد..گوش بکنید....اومدن یادآور ساعت پروازشون باشند..اومدن به یاد دردانه هاشون ،خانوادهاشون،،اومدن ببینند و بشنوند کیا یادشون بودن....آی رفقا و عزیزان مارو یادتون هست...دست ولایت همچنان در دستانتون هست...ما رفتیم تا ولایت باقی بماند، تا بی بی زینب و اهلبیت تنها در بین عدو نماند ..ریشه انقلاب سیراب بماند...یادتون هست آرمانهای مارا...یاران بیایید در سالروزشان با شهدای خط پرواز خانطومان  ،زمزمه کنیم...وصیت نامه هاشان را شعر و شعار کنیم ..بیایید در این ایام به یادشان عهد کنیم..شهدا..ما با شمائیم هرچند از خطوطتان دور مانده ایم...پیامتان را ما به دنیا فریاد میکنیم...