روایتی از زندگی و شهادت شهید مدافع حرم «اکبر شهریاری» از زبان همسر شهید ۱

سرویس جهاد و مقاومت مشرق - بوی عیدی، لباس های نو، آجیل های رنگارنگ و تمیزی ماحصل چندین هفته خانه تکانی پیچیده بود در فضای کل شهر و البته خانه خیرالله که صدای گریه کودکی زیبا پیچید لابه لای آن همه زیبایی و فرزند چهارم در عید سال 63 چشمهایش را در این دنیا باز کرد و نامش را اکبر گذاشتند، و هوای سرد و گاهی برفی بهمن ماه سال 1392 بود تابوتی منقش به پرچم ایران در معراج الشهدا تهران کودکی شیرخواره بر روی این تابوت دست و پا می زد و گاهی خنده های کودکانه اش دل هر بیننده ای را با خود می برد، محمد باقر سه ماهه نمی دانست که چه شده و قرار است عمری فقط با یک قاب عکس زندگی کند و چشم بدوزد به چشمان پدر و همه نگاههای بی منتی که در این سه ماه پدر خرجش کرده را هیچ وقت نتواند به یاد بیاورد، از کودک سه ماهه کسی توقع ندارد، توقع ندارد که عشق پدر ، نگاه پدر را به یاد بیاورد و یادآوری خاطراتش باشد.آری اکبر متولد بهار 63 در زمستان 92 در ریف دمشق به شهادت رسید. چه زود تمام می شود به این دنیا آمدن تا از دنیا رفتن شاید به اندازه چند خط باشد اما یاد و خاطره اش به اندازه تمام ابدیت و درد عشق و دوری به اندازه تمام زخم های ترمیم نشده بر روی تن بازماندگان است. روایتی از زندگی و شهادت شهید مدافع حرم «اکبر شهریاری» از زبان همسر ایشان از نظرتان می گذرد.

زندگی مشترک 

اکبر از دوستان صمیمی برادرم در پایگاه بسیج بود، کم و بیش خانواده اش را می شناختم، سال 88 در یک سفر زیارتی به مشهد، نگاه های خریدارانه مادر و خواهر اکبر همان و خواستگاری از من همان. موضوع خواستگاری خانواده اکبر از من پیش آمد من سنم پائین بود و قبول نکردم. چند ماهی گذشت تا اینکه دوباره خانواده اکبر از من خواستگاری کردند و اما این بار من پذیرفتم و سال 89 پیوند محرمیت من و اکبر بسته شد. و یک سال بعد در بین دودهای منقل اسفند بزرگترها و صدای صلوات پیچیده در فضای آسمان، دست در دست هم زیر یک سقفِ زیبایِ مشترک رفتیم .

طول تاریخ زندگی مان کم بود و کوتاه، آنقدر کوتاه که گاهی به اندازه یک چشم بر هم زدن هم کمتر شده است. کاش می توانستم زمان را آنقدر کش می دادم که دو سال را دو قرن می کردم تا لحظه لحظه های زندگی ام را در کنار یکی از اولیای خدا توشه جمع می کردم. صبر اکبر نکته بارزی بود که همه به آن اذعان دارند. تواضع و آرامش ذاتی که داشت آدم را جذب می‌کرد. همیشه با وضو بود و با قرآن انس زیادی داشت، حافظ کل قرآن بود. طوری که سعی می‌کرد هر روز حداقل یک صفحه از کلام‌الله‌مجید را تلاوت کند و همیشه به خانواده و دوستان توصیه می‌کرد تلاش کنید روزانه زمانی را برای تلاوت قرآن صرف کنید. نماز اول وقت و رعایت امور مذهبی توسط اکبر همراه با لطافتی که روحش داشت، مجذوب‌کننده بود. اکبر بسیار آرام، با ادب و مؤمن ، خیلی ها نمی دانستند که اکبر مداح اهل‌بیت، حافظ و قاری قرآن کریم است اما پس از شهادت فهمیدند که قاری و مداح اهل‌ بیت(علیه السلام) بوده است. بسیار خوش رو و شوخ طبع ، اهل تفریح و گردش خصوصا با دوستان ، دل رحم ، دلسوز دیگران و پیگیر برای حل مشکلاتشان ، بخشنده،آمر به معروف و ناهی از منکر ، سر به زیر و با حیا ، با غیرت ، هیاتی ، مطیع رهبر ، ورزشکار (فوتبال ، تکواندو ، کوهنوردی و راپل) ، چتربازی ، خوشنویسی ، سفر ، زیارت اهل بیت علیهم السلام و شهداء ، خدمت به شهداء ، شرکت در مجالس اهل بیت (ع) ،مداحی در هیئت و مجالس مذهبی و …. اینها همه بخشی از خصوصیات اخلاقی و رفتاری اکبر است.