۱۷۶ مطلب در آبان ۱۳۹۵ ثبت شده است

۲۴

آبان

محمد رفت تا آموخته‌های کربلا را عملی کند ۱

گفت‌وگوی «جوان» با همسر شهید مدافع حرم محمد کیهانی که هشتم آبان ماه 95 آسمانی شد.

محمد رفت تا آموخته‌های کربلا را عملی کند

مبلغ 500هزار تومان به حساب شهرداری اهواز واریز گردد. شاید برگه یا خودکاری اضافه صرف نموده باشم...

نویسنده : صغری خیل فرهنگ

خواندن وصیت‌نامه شهید مدافع حرم محمد کیهانی که همین چند روز پیش خبر شهادتش در فضای مجازی و رسانه‌ها پیچید، نکات جالبی در خود دارد. در متن این وصیت‌نامه آمده است: «مبلغ 500هزار تومان به حساب شهرداری اهواز واریز گردد. شاید برگه یا خودکاری اضافه صرف نموده باشم.» اینگونه‌اند مردانی که دلبسته هیچ تعلقاتی نمی‌شوند و شاید همین توجه‌شان به حلال و حرام و حق بیت‌المال است که از آنها شهید می‌سازد. برای اینکه بیشتر با شهید کیهانی آشنا شویم، سراغ خانواده‌اش را گرفتیم و تماس با همسر شهید برقرار شد. آن هم در لحظاتی که تنها دو روز از شنیدن خبر شهادت محمد کیهانی می‌گذشت. در ابتدای این همکلامی، همسر شهید خودش را اینطور برایمان معرفی کرد: «زهرا عبادی‌نژاد هستم از اندیمشک، افتخار همسری شهید مدافع حرم در این دنیا و ان شاء‌الله در آخرت نصیبم شده است.» متن زیر برگرفته از روایت‌های همسر شهید کیهانی است که پیش رو دارید.

متولد انقلاب

محمد متولد انقلاب اسلامی، یعنی سال 1357 است و همیشه ما به او می‌گفتیم که شما خوش‌قدم هستی. آشنایی من و محمد از نماز جمعه آغاز شد. مادر ایشان من را در نماز جمعه دید و بعد از معرفی و آشنایی به پسرشان آقا محمد معرفی کرد. محمد طلبه ساده و متدینی بود. ارزش‌ها و ایمان ایشان بهانه‌ای شد تا جواب مثبت بدهم و در سال 1376 زندگی مشترکمان را زیر یک سقف آغاز کنیم. نکته قابل توجه این بود که از آشنایی تا ازدواجمان، تنها یک هفته بیشتر طول نکشید و همه کارها در عرض یک هفته انجام شد.

اهل ماندن در دنیا نبود

در روزهای ابتدایی آشنایی‌مان، محمد حرفی از شهادت نمی‌زد. اما چهره و ظاهر ایشان نشان‌دهنده این بود که اهل ماندن در این دنیا نیست. شرط و شروط زیاد سختی هم برای یکدیگر نگذاشتیم. من دوست داشتم ایمان، صداقت و وفاداری در زندگی‌مان رعایت شود که بحمدالله همه این موارد از جانب محمد رعایت می‌شد. روز عروسی هم مراسم بسیار ساده در روستا برگزار شد و همه جهاز من در صندوق پشت اتوبوس جای گرفت. برای ماه عسل به مشهد رفتیم و زندگی ساده و شیرین‌مان به دور از تجمل در اولین روزهای 1376 در اصفهان آغاز شد. محمد در یکی از حوزه‌های علمیه شهر اصفهان مشغول به تحصیل شد. ماحصل زندگی شیرین و به یادماندنی من با ایشان سه فرزند پسر است؛ کمیل متولد 1377، مقداد متولد 1383 و فرزند سوم ما میثم متولد 1384. اصل و اساس این زندگی را هم رزق حلال و نان سالمی تشکیل می‌داد که با زحمت سرسفره خانواده آورده‌ می‌شد. محمد و خانواده‌اش به پرداخت خمس و زکات و نان حلال توجه خاصی داشتند؛ اصولی که بعدها در زندگی مشترکمان هم مورد توجه خاص قرار گرفت.

۰ نظر
۰ ۰

دوستدار شهدا

۲۴

آبان

خاطره ای از شهید افشین ذورقی

افشین ذورقی

قبل از رفتن به سوریه یک روز ه به زیارت امام هشتم (ع) رفتند وازمحضرآقاکسب اجازه کردند وشدند هشتمین شهیداستان گلستان.

کانال مدافعان حرم

@modafain41

۰ نظر
۰ ۰

دوستدار شهدا

۲۴

آبان

‍ بخشی از دلنوشته سردار شهید اسکندری در ایام اعتکاف سال ١٣٨٤

خدایا،

پیشانی برخاک نهادن آسان است، ولی دل کندن از خاک بسیار دشوار

خدایا ،

رهایم کن از اسیری نفسم ، دستم را بگیر ، آزادم کن از این عالم خاکی

خدایا،

نور خودت ، ولایت خودت ، خوبیهای خودت ، محبت خودت را در وجود من گنهکار و در قلب من غافل رسوخ ده.....

ارسالی از فرزند شهید بزرگوار

@khadem_shohda

خــــادم الــشهــــدا

۰ نظر
۰ ۰

دوستدار شهدا

۲۴

آبان

نیایش . . .

" شکر نعمت "

خدایا !

همیشه با نعمت های بیشمارت مرا شرمنده کرده ای و من نمی توانم شکر آن ها را به جا آورم، نعمت هستی، نعمت پدر و مادر خوب، سلامتی، خانواده و همسر خوب، نعمت ولایت امیرالمومنین علی علیه السلام که همیشه قبل نمازهایم آن را یادآور می شوم و شکرگذار تو هستم.

نعمت خدمت در سپاه و پوشیدن لباس رزمندگانی که ستاره های آسمان شهادت هستند ونعمت های بیشمار دیگر...

شهید مدافع حرم رسول پورمراد

خادم الشهدا

https://telegram.me/joinchat/BUoPxDyWQYbhMi0DLC7gxA

۰ نظر
۰ ۰

دوستدار شهدا

۲۳

آبان

دل من داشت به لبخند تو عادت میکرد

مهربان بودی و

در سفره ی من

برکت عشق!

دل من داشت

به لبخند تو عادت میکرد

کاش این دل

دل تاریک تر از تنهایی

با تو تا آن طرف آئینه حرکت می کرد .

شهید مدافع حرم محمد حسین بشیری

@bisimchi1

۰ نظر
۰ ۰

دوستدار شهدا

۲۳

آبان

چه خوب دوستان هوای دوستان را دارند

چه خوب دوستان هوای دوستان را دارند؛ انگار قرار گذاشته بودند تا اربعین به همدیگر ملحق شوند؛ به آن زبانی گفته بودند و قرار گذاشته بودند که «غیر ندانست». برای اینکه غیر نباشی؛ باید راه شهادت را موقع حیات طی کرده باشی؛ دختر سه‌ساله داشته باشی و هوای حرم سه‌سالهء ارباب، هوایی‌ات کند، بی‌قرارت کند؛ آن وقت است که خودِ بی‌بی نشان «عباسک یا زینب» را روی سر و بازویت می‌بندد. وقتی بی‌قرار اهل حرم باشی، وقتی نشان «عباس»ی داشتی باشی، آن وقت چه فرقی می‌کند دستت آخرین مدل اسلحهء تک‌تیراندازی باشد یا دوربین یا قلم... مهم ضربان قلب‌ات است که با صدای نقاره‌های حرم نازدانهء ارباب می‌زند. مهم هوای چشم‌هایت است که از غم اسارت بی‌بی بارانی شود؛ مهم قدم‌هایت است که در کدام صراط قدم گذاشته است؛ صراط حسین یا...

راستی چه خوب بی‌لیاقتی ما را به رخ حقیرمان کشیدی خبرنگارِ خبرهای حریم زینبی؛ تا ما در تدارک خداحافظی از این و آن بودیم که «پیاده از نجف عازم کربلاییم» شما خودت را رساندی به قافلهء بی‌بی و ملازمش شدی. و حاشا به کَرَم دختر علی اگر به کاروانش راه نداشتی! آخر شما هم سه‌ساله‌ات را گذاشتی تا رسیدی به عمهء سادات. لابد شرمندهء بی‌بی بودی که سه‌ساله‌اش را، امانت عزیز برادرش را، همان گوشهء خرابهء شام به امانت گذاشت و راهی کربلا شد...

طوبی لک عباس حریم بی‌بی، فقط یادت نرود ما چشم به راهیم، خبری، نشانه‌ای، دعایی. دوستان شهیدت که رفته‌اند و چنان محو جمال ارباب‌اند که نه خبری، نه یادی، نه دعایی... سلام ما را برسان به دوستانت: شهید عرفه، شهید تاسوعا، به سیدحکیم، به ابوحامد. ازطرف ما بگو: ابوعلی، فرمانده، دلاور، آقای مدیر! رسیدی به قرارت به سیدابراهیم در اربعین؟ پس قولها که داده بودی چه می‌شود؟ این همه موکب به نامت برپا کرده‌اند. به یکی‌شان سر نمی‌زنی؟

"دم عشق،دمشق"

🆔 @labbaykeyazeinab