شهید مدافع حرم حسین هریری
تولد : ۱۳۶۸/۸/۳
شهادت : ۱۳۹۵/۸/۲۲ حلب
همسربزرگوار شهید هریری:
لحظه‌ای که سر سفرۀ عقد نشسته بودم این باور قلبی را داشتم که حسین روزی به شهادت می‌رسد ولی به خودم می‌گفتم هر چه خدا بخواهد همان خواهد شد. ما زندگیمان را ساده شروع کردیم.
آن لحظه که خبر شهادت «حسین» را به من دادند با آنکه همه بیتابی می‌کردند اوّلین کاری که من کردم دو رکعت نماز شکر خواندم. خود حضرت زینب(س) یک صبری داده که قابل توصیف نیست. «حسین» متولّد ماه آبان بود که در ماه آبان هم به شهادت رسید.
زمانی که در معراج شهدا در مراسم وداع با پیکر «حسین» بودم او را قسم دادم و خواستم که هر وقت دلتنگش شدم پیشم بیاید تا برای یک لحظه هم شده ببیمنش.
وقتی از مراسم وداع با شهید برگشتم ساعت 11 صبح بود که با همان چادر سیاه خسته بودم و خوابم برد. در خواب حسین را با همان لباس‌های خاکی در ضریح حضرت بی‌بی زینب(س) دیدم. دستمال سفید در دستش بود و با لبخند گفت اجازه می‌دهی ضریح را تمیز کنم. من هم با چادر سیاه که به سر داشتم و با چشمان گریان رو به روی او ایستاده بودم. سرم را به علامت تأیید تکان دادم. در صورتی که من تا حالا نه سوریه رفته بودم که ببینم ضریح بی‌بی زینب(س) به چه صورت است و نه عکسی از آنجا دیده بودم. وقتی که عکس ضریح را به من نشان دادند دیدم دقیقاً همان چیزی است که در خواب دیدم.
@Agamahmoodreza
