پند نوشته ای از مادر بزرگوار شهید محمدرضا دهقان امیری
شبها که از نیمه می گذرند، داغ نبودنت جگرم را پاره پاره میکند،میدانم علی الظاهر نیستی!!!!!!! که در حقیقت از همیشه بیشتر هستی!!!!!!!! وقتی اراده ی دیدنت را می کنم بناگاه به عناوین مختلف بودنت و دستگیری کردنت را به رخم میکشی... محمدرضا جان! بیا و بنگر.....
چه کسانی دم از تو، ای شهید! می زنند.
اینان دو دسته اند: دسته اول: کسانی که تمام دغدغه ی زندگی و عمرشان شهید و شهادت است، کسانی که در عمل، در گفتار، در منش، در عشق ورزیدن به شهید، همواره خدا را در نظر دارند .......
هم اینان در واقع امر ادامه دهنده ی راه شهید هستند و دامان و قلب و روح خود را با گل تقوا آراسته اند و خود را آماده پرورش سربازان آخر الزمانی سید الشهدا میکنند....
و اما دسته دوم: کسانی که چند صباحی جذب ظاهر یک شهید می شوند، هر روز هر شهیدی که زیباتر بود، برایش عاشقانه ها می سرایند، نه چیزی از مرام و معرفت شهید می فهمند، و نه از غیرت شهید بویی برده اند، اینان نااهلان و نامحرمانی هستند که به قول امام راحل و عظیم الشان مان نباید بگذاریم انقلاب و دستاوردهایش به دست اینان بیفتد...... آری برادر و خواهر معنوی شهید!
شهدا عاشق و معشوق نمی خواهند، بلکه شهدا رهرو می خواهند..... شهدا رفتند ......
تا به ما بفهمانند دنیا محل گذر ومزرعه آخرت است.
آنچه از این دنیا با خود می بریم مهم است .....
«من جاء الحسنه».......
«فله عشر امثالها».........
نه، آنچه انجام میدهید.......
خداوند نفرموده :........« من فعل الحسنه»...... این یعنی: بسیاری از کار هایی که فکر میکنیم حسنه است و مرضی خداوند منان، در حقیقت ظلماتی است که در همین دنیا می ماند و ما را با دست خالی به سوی آخرت روانه می سازد..... پس بیایید با تعمق بیشتر به راه شهدا نظری بیفکنیم..... ان شاءالله پاینده باشید.
شهدای مدافع حرم قم
@sh_modafeharam_qom
